شعری از لیلا علیزاده
باید قفس را بشکنم تا پر بگیرم
آن روزهای رفته را از سر بگیرم
در سینه ام بغضی نشسته قدر یک کوه
میخواهم از دریا دو چشم تر بگیرم
هر جا که باشم درد من را میشناسد
ای کاش میشد صورت دیگر بگیرم
از بس دلم را مردم دنیا شکستند
باید برای خود دلی بهتر بگیرم
چون قایقی هستم شکسته ، کاش میشد
یک گوشه از این زندگی لنگر بگیرم
مادر برایم بازکن آغوش، بگذار
در دامن پیراهنت سنگر بگیرم ...