شعری از نیلوفر ناظری
هوایِ شهرمون چقد(ر) تمیزه
چش نخوره تمیزتر از ونیزه
انگار خنک تر شده از دو روز پیش
دما رسید به مثبتِ شصت و شیش
هوا با این گرما مجهز میشه
آدم فقط یه خرده آبپز میشه
غبار اومد جا توو دِلا وا کنه
نسیم اومد خاک توو سرِ ما کنه
حنجره مون چیزی ازش نمونده
گرد و غبار تا اینجامون رسونده
گرد و غبار هِیکلمو...بگذریم!
کثیفی پا تا سرمو...بگذریم!
خونه درش بازه به روت ...نه بسته
مگس میاد جمع میشه دسته دسته
ریه م نمیخواد کسی رو ببینه
میخواد پیش گرد و غبار بشینه
فقط یه کم مشکل من فشاره
یواش یواش بابامو در بیاره
دیگه پرنده ای نمونده باقی
افتاده روو سرم درسته طاقی
بهتره با ماسک دهن ببندم
آفت زدم نمی تونم بخندم
تا منو توو کما نبرده هوا
خودت به دادِ من بِرِس ای خدا