شعری از محدثه سادات نبییان
بافندگی. شغلی شریف و شاعرانه ست
یک پیشه ی معمولی اما، عاشقانه ست
بی عشق اصلا شاعری لطفی ندارد
واژه به واژه بافتن هم یک بهانه ست
دانه به دانه، واژه ای زیر و یکی رو
پایانِ آن گاهی غزل، گاهی ترانه ست
با شعر هر ناممکنی، امکان پذیر است
چون شعر، رازی ساده اما ساحرانه ست
دیوانگی کن ، این زمین که جای ما نیست!
در مکتب ما شاعران، این عاقلانه ست!