شعری از محمّد معروفی

قسم به ثانیه‌هایی که بی‌تو رد شد و رفت
و لحظه لحظه‌ی آن حسرت ابد شد و رفت

تو آن شهاب شب‌افروز بی‌همانندی
همان‌که در نظر عاشقان رصد شد و رفت

شکوه و جذبه‌ی روی تو بود در دل شب
که در سراسر دریاچه جذرومد شد و رفت

نسیم _نامه‌رسان خدا_ به دشت آمد
اگرچه نامه‌ی او زیر پا لگد شد و رفت

همین که عطر گل یاس زیر پا له شد
صنوبر از غم هجران خمیده‌قد شد و رفت

پرنده روی درخت صنوبر آه... کشید
هوای خوب بهاری بدل به بد شد و رفت

و کوه _بغض فروخورده‌ی زمین و زمان_
مقابل غم سیلاب اشک سد شد و رفت

تو رفته‌ای و همه کائنات در پی تو
شبیه طفل هراسان که می‌دود شد و رفت

تو رفته‌ای و جواب تمام مسئله‌ها
لَقَد خَلَقنَا الاِنسَانَ فِی کَبَد شد و رفت
#محمد_معروفی