شعری از عفت نظری
غم هاي ديگرم همه كمرنگ ميشود
وقتي دلم براي شما تنگ ميشود
وقتي كه خون دل شده سهم انارها
وقتي كه خسته ميشوم از اين بهارها
احساس ميكنم كه كمي فرق كرده ايم
از ياد رفته اند تمام قرارها
وقتي كه حرف تو همه جا هست و نيستي
با دوستان چگونه بگويم تو كيستي؟
آقا اجازه؟ حال و هوايم گرفته است
شرمنده ام دوباره صدايم گرفته است...
آقا اجازه؟ باز به خدمت رسيده ام
با اشك ها به قصد زيارت رسيده ام
دلتنگ حرف هاي شما و صفايتان
باز آمدم كه شعر بخوانم برايتان
از راه دور آمده پاي پياده ام
من آخرين مسافر تنهاي جاده ام
با خويش ميكشاني ام و گريه ميكنم
يك گوشه مينشاني ام و گريه ميكنم
من بغض ميكنم و تو لبخند ميزني
داري سفال قلب مرا بند ميزني...
آقا اجازه؟ خسته ام از اتفاق ها
پر كرده اند باغ شما را كلاغ ها
در شهر ما قواعد بازي عوض شده
اسم فساد و دست درازي عوض شده
من حرف ميزنم كه بداني هنوز هم...
يك عده مي كنند تباني هنوز هم...
در زندگي و منطق اين ها تو نيستي
آخر شما هميشه فقيرانه زيستي
آقا تو را چكار به سكه پرست ها
يك عكس از تو هست فقط در نشست ها...
وقتي كه فرش توي اتاقت گليم بود
ديگر گذشت! مال زمان قديم بود!
حالا به رغم خواسته و انتظارتان
يك جور كاخ ساخته جاي مزارتان...
تا آسمان رسيده صداي فقيرها
تغيير كرده نوع نگاه مديرها
بي رنگ تر شده است حناي دروغشان
سر به فلك زده رقم هر حقوقشان
زير سوال برده توان نظام را...
حرف شما و هر هدف اين قيام را...
راحت نشسته اند و دم از جنگ ميزنند
با حرف شان به آينه ها سنگ ميزنند
دين را به كفر با هوس نان فروختند
حق را چقدر ساده و ارزان فروختند
ايمان آسماني خود را، بهشت را
با وعده های نسيه به شيطان فروختند
واضح ترين نمايش شان پيش چشم ماست
خيلي شبيه قصه ي يوسف فروش هاست...
با گرگ های گله شبی را قدم زدند
با یک دروغ روی حقایق قلم زدند
پشت نقاب مانده و تغيير ميكنند
دين را به نفع حرمله تفسير ميكنند
دارند بچه هاي شما را ميان راه
با وعده هاي پوچ زمين گير ميكنند...
در كنج عافيت طلبي شان نشسته اند
نان خورده اند و باز نمكدان شكسته اند
كم نيست وزن توطئه و اشتباهشان
سنگين تر است از همه بار گناهشان
از ريشه ميزنند درخت اميد را
گم كرده اند راه و نشان شهيد را
هرچند ظاهرا تو در اين خانه نيستي...
تكرار ميكنم كه تو افسانه نيستي...
تو زنده اي به جان شهيدانمان قسم
تو زنده اي به تاب و تب دوستان قسم
من غير انعكاس صداي تو چيستم؟
يادم بده چگونه به پايت بايستم
يادم بده كه معضل اين روزگار چيست؟
وقت عمل شده است، زمان شعار نيست
از دست رفته باور بعضي شتاب كن!
آقا دوباره در دلمان انقلاب كن...
#فاطمه_عارف_نژاد
#بداهه
#خستگي
#درد و دل_با_امام_شهدا