شعری از محمدعلی مرادزاده
بگذار بر زانوی این حسرت نیفتم
پیشم بمان تا اینکه از حرمت نیفتم
محکم تو را چسبیده ام مانند شاهی
بدنام خواهم شد که از قدرت نیفتم
من دوس-تت-تت،دوس_دا_دا،کاش این بار
ساکت شوم پیشت به این لکنت نیفتم
یک تکه نان هستم مرا یک گوشه بگذار
پرتم نکن بگذار از برکت نیفتم
امشب قنوتم پیش بالایی قبول است
اما اگر در آخرین رکعت نیفتم
#محمدعلی مرادزاده