ای رأفتت همیشه زبانزد به خاص و عام

حاجت دهنده ای به دعاهای ناتمام

هر لحظه از نسیم خوش توس می رسد

عطر گل غریب گلستان براین مشام

عمری نفس کشیده دلم در هوای یار

ای یار آشنای نفس های مستدام

با تو در آسمانم و هر لحظه در عروج

بی تو در امتداد سرازیری ام مدام

حس می کنم کنار ضریح ایستاده ام

وقتی که در غزل به شما می دهم سلام

باز در شب های بارانی به فریادم رسید

سخت بودم او به آسانی به فریادم رسید

دور می گشتم ز ساحل تا دوباره ناخدا

در دل امواج طوفانی به فریادم رسید

بارها حس کرده ام در لابه لای مشکلات

با نگاه و لطف پنهانی به فریادم رسید

من کویری خشک بودم غرق تابستان و او

در پس ابری زمستانی به فریادم رسید

یوسفی زندانی ام در مصر اما باز هم

معجزات یار کنعانی به فریادم رسید