در دشت ترانه ای حزین پیچیده

ابری شده آسمان و خون باریده
با این همه گل صدای بلبل تلخست
شاید گل سر بریده ای را دیده

لباس غمت را که پوشیده ایم
به هرچه سیاهیست تابیده ایم
کنار تو چون کوه محکم شدیم
ز طوفان دشمن نلرزیده ایم
گذشتیم از این سر همان لحظه که
سرت را سر نیزه ها دیده ایم
برای تو مردن خود زندگی ست
همین زندگی را پسندیده ایم
در اهواز در سوریه در یمن
به خون موج در موج رقصیده ایم
به دیدار شش گوشه دل بسته ایم
به عشقت فقط سیب بوئیده ایم