در ادامه روز دوم اردوی اول آفتابگردان‌های دوره هفتمی نوبت به زهیر توکلی رسید تا در کلاس «درآمدی بر شعر قیصر امین پور» شاعران جوان را هر چه بیشتر با شخصیت این شاعر بزرگ و شاخص معاصر آشنا کند.

در ابتدای گفتگو، وی برخلاف سایر کلاس‌ها، از شاعران جوان درخواست کرد تا ابتدا آن‌ها سؤالاتشان را درباره قیصر بپرسند تا پس از آن به موضوع اصلی پرداخته شود. شاعران جوان نیز سؤالات متنوعی مطرح کردند تا بیش از نیمی از گفتگو به پاسخ به این سؤالات اختصاص یابد.

در پاسخ به سؤال اول که درباره نحوه ارتباط قیصر با قرآن بود، توکلی با بیان اینکه نحوه انعکاس معانی بیرون از شعر در شعر متفاوت است و چگونگی آن جای بحث دارد، گفت: «این تأثیر در شعر قیصر بیشتر پنهانی و زیرپوستی است که البته می‌توان آن را به کرات مشاهده کرد.» وی در ادامه در پاسخ به سؤالی پیرامون علت محبوبیت قیصر گفت: «قیصر آدم پنهان‌کاری بود و راحت مواضعش را اعلام نمی‌کرد و عقایدش را جار نمی‌زد. برای همین هم اغلب از طیف­های مختلف او را دوست دارند». او در ادامه به بیان دلیل این پنهان‌کاری پرداخت و آن را بیشتر منطبق بر شخصیت قیصر دانست و افزود: «روش شعری قیصر همچون حافظ تصریح­گریز است. او در اشعارش بسیار از ایهام استفاده کرده است که مؤید بسیار خوبی بر این امر است».

وی در ادامه، در جواب پرسشی پیرامون شاعران معاصر اثرگذار بر قیصر، فروغ فرخزاد را مؤثرترین شاعر معاصر بر شعر قیصر دانست و افزود: «البته این اثرپذیری در اغلب موارد زیرپوستی و نامحسوس است ولی در مواردی نیز کاملاً مشخص می­شود». او در ادامه با اشاره به تأثیرپذیری قیصر از سایر شعرای معاصر ازجمله نصرت رحمانی و طاهره صفارزاده، گفت: «شاعر باید هاضمه داشته باشد و بتواند بهترین اشعاری را که می‌خواند به زبان خودش بگوید. او باید همه‌چیز بخواند ولی در هنگام گفتن باید دقت کند که کدام کلمه و حتی کدام حرف می‌تواند حس او را منتقل کند. در این صورت کار او دیگر تقلید نیست و اثر او کاملاً اصیل و اورجینال خواهد بود، مانند آثار قیصر که در عین اثرپذیری کاملاً منحصربه‌فرد و ویژه‌ی اوست».

پس از آن توکلی در جواب به سؤالی پیرامون مقایسه قیصر امین پور با حسین منزوی گفت: «منزوی زبان یکدستی ندارد و می‌توان در یک شعر او هم کلمات و اصطلاحات قدیمی را دید و هم اصطلاحات نو و امروزی را؛ اما زبان شعر قیصر کاملاً یکدست است. منزوی در غزل شاید بهتر از قیصر باشد ولی در نیمایی، به یقین می‌توان گفت، قیصر بسیاری از بهترین نیمایی‌های چهل سال اخیر را سروده است.» او البته در ادامه، قیاس شعرا به این شکل را نادرست دانست و گفت: «مهم‌تر آن است که قیصر امین پور، قیصر امین پور بود، هرچند ممکن است شاعری از او بهتر هم باشد.»

پس از اتمام سؤالات، توکلی با خواندن چندین نیمایی از آثار قیصر امین پور به بررسی عناصر و ارتباطات موجود در اشعار پرداخت و با انتقاد از این حرف که قیصر از ایدئولوژی شروع کرد و بعد از ایدئولوژی گذشت، گفت: «قیصر تنها از استفاده صریح ایدئولوژیک عبور کرد ولی همواره یک اصل قطعی و ثابت را در تمام اشعارش حفظ کرد که البته اصلی مبهم است و می‌تواند عشق، خدا و حتی امام زمان باشد.»

او در پایان با بیان اینکه قیصر شاعر وضع موعود و منتقد به وضع موجود است گفت: «قیصر شاعر انقلاب بود، شاعر مسلمان بود و تا آخر هم همان‌طور ماند اما به سبک خودش آن را ابراز می‌کرد. او هرگز از آرمان‌خواهی دست نکشید چون از عمق جان به وضع موعود اعتقاد داشت».