آفتابگردان‌‌ها به نقل از شهرستان ادب: کاووس حسن‌لی در اردوی پایانی دورۀ پنجم آفتابگردان‌ها در شیراز با بیان اینکه سعدی یکی از صمیمی‌ترین و مؤثرترین سخن‌سرایان ایرانی است، اظهار داشت: «وسعت و گوناگونی سخن سعدی به اندازه‌ای است که او را از دیگرانی که به نام شاعر برجسته در ادب خود می‌شناسیم، برجسته کرده است».
وی تصریح کرد: «سعدی در شعر و نثر، آثار درجۀ اول آفریده است و شاعری نداریم که نثرش این‌قدر عالی باشد و نویسندگانی نیز وجود ندارد که مانند سعدی، شعرشان قابل توجه باشد. شعر سعدی، مثل شیشه است و شعر حافظ مثل آینه. شعر سعدی مثل ویترینی، شفاف است که سعدی پشت آن نشسته، ولی شعر حافظ، آیینه‌ای است که پیش از دیدن حافظ، خود را در آن می‌بینیم».
این استاد ادبیات گفت: «زیبایی کلمات سعدی، ذاتی و منحصر به خود است و بی‌آنکه خود را نشان بدهد، دل می‌برد. شعر سعدی دارای مراعات‌های بی‌نظیری است و روحی دیگر در آن‌ها پنهان است. ساده‌سرایی، همسایه دیوار به دیوار ابتذال است و بندبازی سعدی روی این نخ نامرئی به شکلی شگرف، بی‌همانند است و اگر کسی به اندازۀ کافی با ماهیت زبان سعدی، آشنا نباشد و زیر و بم ترکیب‌سازی را نشناسد، نمی‌تواند مثل سعدی، شعر بگوید».
این استاد دانشگاه عنوان کرد: «کار مهم سعدی این است که بخشی از زیبایی‌های سخن را در لایه‌های زیرین بیت برای آدم‌های خاص، پنهان می‎کند. مثلأ در بیت «سرو از آن روی گرفته است به یک پای قرار/ که اگر با تو رود شرمش از آن ساق آید» معنی بیرونی بیت، روشن است که دلیل یک پا ایستادن سرو روی زمین، خجالت کشیدن از پای تو است. اما در مصرع اول، اصطلاح روی گرفتن با وجود واژۀ شرم در مصرع دوم، ایهام زیبایی ایجاد کرده است».
وی خاطرنشان کرد: «دوستان جوان شاعری که دوست دارند زبان‌آوری کنند، باید بدانند، سعدی یکی از شاعرانی است که کارهای شگفت‌انگیزی در این حوزه کرده است. هرچند در این میان، عده‌ای از اهالی ادبیات به سعدی‌ستیزی پرداختند».