آفتابگردان ها به نقل از شهرستان ادب: دکترمحمدحسین بهرامیان در اردوی پایانی دورهٔ پنجم آفتابگردان‌ها در شیراز، با بیان اینکه شعر، گره‌خوردگی عاطفه و تخیّل در زبانی آهنگین و شکل یافته است، اظهار داشت: «این تعریف از شعر از سوی دکتر شفیعی کدکنی ارائه شده و همیشه برای من این سؤال مطرح بود که چرا در این تعریف، رکن اندیشه مورد غفلت واقع شده است».
این استاد ادبیات افزود: «بعدها متوجه شدم که ایشان معتقدند کلامِ بدون اندیشه نداریم و این احساس است که ریشه در اندیشه دارد. اما اینکه بین عناصر شعر کدام یک مهم‌تر است، به نظر من زبان از همه مهم‌تر است چون تمام عناصر پنجگانه در آن پنهان است».
وی با بیان اینکه اگر می‌خواهید حضور شاعر را حس کنید، به ترکیب‌هایش مراجعه کنید، تصریح کرد: «اولین کلماتی که بر زبان می‌آوریم، قسمتی از وجود ما در آن کلمات بروز و ظهور خواهد داشت».
بهرامیان خاطرنشان کرد: «بخشی از تأثیرات زبانی در ارتباط مرموز بین کلمات است. در حقیقت هم‌نشینی کلمات با کلمات دیگر در هر موقعیت، معنای متفاوتی ایجاد می‌کند. در این ارتباط‌ها حتی اگر معنا را حذف کنید، باز هم معنای خود را حفظ می‌کنند. در این‌جا هم می‌توان به تأثیر زبان پی برد».
این استاد ادبیات گفت: «در حوزهٔ زبان، قسمتی از مفاهیم با فیزیک و صوت و هم‌آوایی کلمات منتقل می‌شود. چنانچه با ترجمه قابل انتقال به مخاطب نیست. در این میان، مولوی با دقت نظر در این نکته بسیاری از اشعار خود را با تکیه بر موسیقی سروده است و شور و حال و وجد عارفانهٔ خود را به ما منتقل می‌کند.
وی عنوان کرد: «زمانی که شاعر زبان را خوب بشناسد، می‌تواند از قابلیت‌های آن به‌خوبی بهره‌مند شود. از سوی دیگر اگر زیست ما شاعرانه باشد، می‌توانیم اثری خلق کنیم که بتوان آن را شعر نامید».
بهرامیان در پایان اظهار داشت: «یک سری مباحث در خصوص تأثیر الفاظ وجود دارد که با دقت نظر دربارهٔ آن‌ها مطالعات گسترده‌ای شده است. اما از سوی دیگر کارهای خیال‌پردازانه و غیر علمی هم توسط گروه‌های فکری مختلف شده است. بررسی این ارتباطات به صورت علمی و دقیق می‌تواند در رشد و تعالی شعر ما تأثیر ویژه‌ای داشته باشد».