آفتابگردان ها، دومین کارگاه نقد از آخرین اردوی دختران دورۀ پنجم آفتابگردانها با حضور میلاد عرفان پور، رضا نیکوکار، حسنا محمدزاده برگزار شد.
فاطمه کاووسی ازهمدان، اولین شاعر آفتابگردان بود که در این کارگاه به شعرخوانی پرداخت. غزلی زیبا با مطلع "به شانه‌های تو موهای من نمی‌آید/ تفاوت من و تو در سخن نمی‌آید...". محمدزاده به مراعات‌النظیرهای زیبایی که در شعر به کار رفته اشاره کرد و همراهی آن با حس درونی و عاطفۀ قوی را از نقاط قوت شعر دانست.
مهدیه انتظاریان از دیگر اعضای این دوره بود که شعر او مورد نقد قرار گرفت.
"چرا نگاه نکردی به دست کوچک من؟/ به گیسوان گل‌آلودۀ عروسک من؟..." این شعر مورد توجه حضار و کارشناسان قرار گرفت، و محمدزاده نیز دربارۀ آن گفت: «باوجود قافیۀ سختی که برای غزل انتخاب شده، شاعر به خوبی از پس آن برآمده است.»
میلاد عرفان‌پور نیز تصاویر زیبای شاعرانه را از جمله نکات مثبت این شعر برشمرد.
"گرچه می‌خندم ولی یک آدم دل‌مرده‌ام/ زیر بار غصه‌‌ها چون غنچه‌ای پژمرده‌ام..." طیبه یونسی از خراسان جنوبی، غزل خود را با این مطلع آغاز کرد. عرفان‌پور این غزل را تحسین کرد و گفت: «کلماتی در این غزل به کار رفته که در ظاهر ارتباطی با یکدیگر ندارند و نمی‌توان پیوندی مستقیم بین آن‌ها برقرار کرد، اما شاعر با هنرمندی تمام از ارتباط معنایی بین این کلمات استفاده کرده.»
در ادامه حدیث هاشمی با شعری در حوزۀ کودک خواند: "امروز در خیابان یک بچه حرف بد زد/ انگار غنچه‌ای را با پای خود لگد زد..." محمدزاده این شعر را به دلیل حفظ زبان کودکانه تحسین کرد و عرفان‌پور نیز در تایید آن گفت :«شعر کودک باید خیال لطیف داشته باشد که در این شعر به خوبی رعایت شده است.»
مهدیه کفایی از دیگر شاعرانی بود که به شعرخوانی پرداخت: "تکرار بی کسی من‌اند این ترانه‌ها/ شرمنده‌اند پیش دلم عاشقانه‌ها..." که از نظر کارشناسان، این شعر منسجم و مورد قبول بود.
مائده رجایی‌فر از اصفهان، سپید خواند: "از اتاق عمل بیرون می‌آیم/ زنی عاشق تو می‌شود/ بر پرونده‌اش نوشته‌اند: پیوندتان مبارک/ و من دیگر خونی در رگ‌های زنانه‌ام ندارم/ تا به جوش بیاید... " محمدزاده این شعر را تجربه‌ای زیبا و سرشار از تصاویر ناب دانست.
آخرین شاعری که در این کارگاه برای شعرخوانی دعوت شد، ریحانه کشتکاران از شهر قم بود: "باید کسی درگیرشان باشد/ درگیر این همراه حسرت‌ها/ بر شانه‌هاشان گل برویاند/ تا بگذرند از مرز عادت‌ها..." محمدزاده انسجام محتوایی شعر را نقطۀ قوت آن برشمرد. عرفان‌پور نیز ضمن تحسین این شعر گفت: «باتوجه به اینکه چهارپاره قالبی است که امکان انتخاب قافیه‌های متعدد را به شاعر می‌دهد، خوب است که شاعر همواره به دنبال انتخاب قافیه‌های نو باشد که البته این مسئله به خوبی در این شعر رعایت شده.»
در پایان کارگاه، رضا نیکوکار به دختران آفتابگردان غزلی عاشقانه تقدیم کرد که یکی از شیرین‌ترین ابیات آن این بود: «اعجار بی‌بدیل تو عشق است و عشق تو/ ما را رسانده از دل ویرانه‌ها به هم...»