شهرستان ادب به نقل از ایکنا: مصطفی محدثی خراسانی، پژوهشگر و شاعر آیینی کشورمان در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن با بیان اینکه چاپ کتابهای نوقلمانی که تازه وارد عرصه ادبیات شدهاند در اغلب مواقع به زیان آنهاست و آنها را دچار رخوت و رکود میکند، گفت: شتاب نسل جدید برای چاپ آثارشان مفید نیست و باید عطش چاپ کتاب را از آنها بگیریم و در مقابل به آنها فرصت دهیم تا آثارشان را در محافل ادبی ارائه کنند.
محدثی خراسانی تصریح کرد: اعلب نوقلمانی که کتابشان منتشر میشود گمان میکنند عنوانشان ثبت شده و عضو جامعه ادبی شدهاندکه این امر انگیزه تلاش و کوشش جدیتر را از آنها سلب میکند.
این پژوهشگر همچنین با تاکید بر اینکه نفس هر فعالیت در حوزه شعر و ادبیات ارزشمند است و باید مورد حمایت قرار گیرد، گفت: در عین حال میتوان از هزینه و فرصتهای پیش آمده در برگزاری جشنوارههای ادبی به نحو شایستهتری استفاده کرد. به عبارت دیگر در بیشتر جشنوارههای ابدی آثاری را از نسل جوان ارائه میکنند و جوایزی نیز رد و بدل میشوند، ولی پس از پایان جشنواره آن نوقلم رها میشود.
این شاعر آیینی کشورمان افزود: باید جشنواههای ادبی دارای دبیرخانه دائمی باشند و در طول سال برای شرکت کنندگان خصوصا صاحبان آثار شاخص نشست، کلاس و اردوهای فرهنگی و علمی برگزار کنند.
وی تصریح کرد: اقدام موسسه شهرستان ادب در برگزاری جشنوارههای ادبی در قالب اردوهای هنری و فرهنگی قابل تحسین است. همچنین در بازه زمانی سال 70 تا 80 شاهد برگزاری اردوهای ادبی مستمر توسط آموزش و پرورش بودیم که نتایج مفیدی داشت و نیکوست ادامه پیدا کند.
محدثی خراسانی همچنین درباره راهکارهای گسترش و توسعه ادبیات فارسی اظهار کرد: برای گسترش و توسعه ادبیات دینی، ضروریترین کار به ویژه برای نسل جوان این است که پیوند خود را با این نوع ادبیات مستحکم و برای شناخت عمیق پیشینهها و پشتوانههای فرهنگی تلاش کنند تا نوآوریها از دل دین و سنت بجوشد و بتواند حرف تازه و خلاقیت و نوآوری را بر این سکوی محکم استوار کند.
وی گفت: تجربه دهههای اخیر نشان داده است که هر نوآوری و حرکت اگر مبتنی بر سنت و پشتوانه نباشد، موجب به هدر رفتن استعدادهای جوان میشود.
محدثیخراسانی همچنین درباره وظیفه متولیان امور فرهنگی در راستای توسعه ادبیات و شعر آئینی افزود: میتوان در دورههای آموزشی و سایر برنامهریزیهای فرهنگی، چه در حوزه صدا و سیما و چه در حوزه وزارت ارشاد و مساجد، زیرساختهایی تعریف کرد، تا اینکه این نسل بتواند پیوند خود را با پیشینهها و پشتوانههای این ادبیات ترمیم کند.