چهارمین کارگاه نقد اولین اردوی آقایان شاعر دوره هفتمی با حضور محمدحسین نعمتی، علیرضا سمیعی و سید رسول پیره برگزار شد.
حیدر مهدی رضایی شاعر جوان زنجایی نخستین شاعری بود که چراغ شعرخوانی های کارگاه چهارم را روشن کرد:
با یک دعایت ابر رحمت شکل می گیرد
از آسمان بر ما عنایت شکل می گیرد
محمدحسین نعمتی در نقد این شعر گفت: شاعران غزل گو وقتی ردیف متفاوتی را اختیار می کنند اگر بتوانند به سرانجام برسانند در اکثر مواقع به موفقیت و خاطره انگیز شدن غزل ختم می شود که در این غزل نیز تا حدودی شاعر موفق عمل کرده است.
دومین شاعر امیرحسین نیکویی منش از اصفهان بود که شعرش توسط کارشناسان کارگاه مورد نقد و بررسی قرار گرفت.نیکویی منش غزلی با مطلع زیر خواند:
شکسته آینه یا من شکسته تر شده ام؟
هزار تکه ام اما چه مختصر شده ام
سید رسول پیره در نقد این شعر گفت: شاعر توانسته زبان یکسان غزل را تا آخر حفظ کند.
محمدحسین نعمتی با اشاره به شروع خیلی خوب غزل گفت: سبک هندی به گونه های مختلفی تقسیم می شود، مثلا گونه صائب وار که ارتباط ها و معادل ها مشخص است و بیدل گونه که خیلی پیچیده است و ترکیب کردن این دو سبک با هم خیلی سخت می شود که شاعر در این غزل در بعضی ابیات اینگونه عمل کرده است.
سومین شاعر، شاعر جوان آذری زبان دیگری از تبریز بود.ابوالفضل حمامی غزلی با مطلع زیر خواند:
شادم که با انبوهی از غم زنده می مانم
عمری ست با بغض دمادم زنده می مانم
سیدرسول پیره در نقد این شعر ضمن تحسین شاعر گفت: بعد از صائب، غزل فارسی را دو شاعر ترک زبان یعنی شهریار و حسین منزوی زنده نگه داشتن.
محمدحسین نعمتی دیگر منتقدی بود که غزل حمامی را مورد نقد و برسی قرار داد.نعمتی با خطاب قرار دادن همه شاعران جوان گفت:در اواخر دهه هفتاد در حیطه غزل یک فضای خوبی شکل گرفت و آن تجربه های جدید بود که غزل را پیش می برد اما در دهه هشتاد لطف و توفیق بعضی از غزل ها که به نوعی بازگشت به اسلوب سبک هندی بود، توجه شاعران جوان را به خود جلب کردکه شاعران جوان نباید در این سطح باقی بمانند.
چهارمین شاعر سینا تکلو بود که برای شعر خوانی دعوت شد.تکلو غزلی با مطلع زیر خواند:
آتش به جاده ای که از آن رفته ای زدم
از بوسه ی نخست تو تا آخرین قدم
سیدرسول پیره در نقد این شعر گفت: آفتی که امروزه شعر جوان را تهدید می کند تقلید شاعران از سبک هندی ست که انگار فقط شاعر به دنبال این است که مضمونی را بیابد و در غزل به کار بگیرد.حتی گاهی به تبعیت از این موضوع شاعر یک اصطلاح عرفانی را در غزلش می آورد که حتی معنای آن را هم به خوبی درک نکرده است؛ اما غزل سینا تکلو از این جنس نبود.
محمدحسین نعمتی در ادامه نقد این غزل گفت: هر چقدر شاعر مهارتش را در زبان افزایش بدهد باعث می شود انرژی اولیه ای که به سراغ شاعر می آید تا آخر غزل را همراهی کند، طوری که این انرژی را تقسیم می کند و تا آخرین مرحله آن را حفظ می کند و غزل را با تعادل به اتمام برساند.
پنجمین شاعری که شعرش در بوته نقد چهارمین کارگاه نقد قرار گرفت محمد خواجه جوزم از یزد بود که غزلی با مطلعی زیر خواند:
برای خیمه زدن روی دشت باور من
طلوع می کنی این بار در برابر من
علیرضا سمیعی در نقد این غزل گفت: بعضی از بیت ها را می شود از کلیت غزل حذف کرد، طوری که از شاعران بزرگ نیز خوانده و شنیدیم که گاهی یک غزل را در طول چند سال می نوشتند، بیت هایی که از نظرشان خوب نبود را نمی خواندند.
نوبت به محمدرحیمی انواران می رسد که شعر در مدح پیامبر خواند:

بگو نقاب ببندد به چهره ی پسرش
که چشم شور پر است ای حلیمه دور و برش
محمدحسین نعمتی در نقد این شعر گفت: همیشه دغدغه ام در شعرهایی که یک نفر ممدوح دارد چه در شعرمذهبی و خارج از این موضوع این نگاه را دارم که شعر چه کمکی به شناخت بیشتر ما از آن فرد می کند.این شعر نیز تا حدی در این مورد موفق بود.
نوبت به محمد معروفی از زنجان رسید.معروفی شعری با مطلع زیر خواند:
من آن کبوتر پیر شکسته بال و پرم
که فکر اوج گرفتن نمی رسد به سرم
سیدرسول پیره در نقد این شعر گفت: شاعر توانسته در این قالب حرف خود را بزند و در یک مسیر واحد حرکت کند، در کنار این موضوع در بحث تصویر سازی نیز موفق بود
یاسین کیانی هشتمین شاعری بود که در چهارمین کارگاه نقد شعر، شعر خود را قرائت کرد:
بعد از تو می رسند پیاپی بهارها
و سبز می شوند همه کشتزارها
محمدحسین نعمتی در نقد این شعر گفت: ابتدا باید همیشه در نظر داشت که شخصیت شاعر از شخصیت شعرش جداست، و متقدان باید شعر را نقد کنند.نعمتی ادامه داد: شاعران جوان اگر می خواهند شاخصی در فن شعرایجاد کنند باید دنبال آن هایی باشند که به گونه دیگری عمل می کنند.
سید یاسر سعادت مهر نهمین شاعری بود که شعرش مورد نقد و برسی قرار گرفت.سعادت مهر غزلی با مطلع زیر خواند:
آسمان را می شناسند آسمان ها بیشتر
چون دل و دین می برد در بی کران ها بیشتر
محمدحسین نعمتی در نقد این شعر گفت: در شعرهایی با این سبک و سیاق، استفاده بیش از حد از اصطلاحات، ممکن است مخاطب غزل را پس بزند که شاعر باید به کار گیری تمهیداتی نگذارد این اتفاق بیفتد.

و بعد از حدود یک ساعت نوبت به آخرین شاعر آفتابگردانی می رسد.مسعود پایمرد از نجف آباد غزلی با مطلع زیر خواند:
ای لبت از هر چه دود تلخ وهم انگیزتر
گیسوانت از شب تاریک سحرآمیزتر
محمدحسین نعمتی در نقد این شعر با اشاره به بیت مولوی، کجایید ای شهیدان خدایی/ پرنده تر ز مرغان هوایی، به عملکرد «تر» در غزل پایمرد اشاره کرد.