روبه‌رو پنجره و پشت سرم دیوار است
حرف پشت من و دنیای دلم بسیار است
پاکت نامۀ تو دست خودم می‌ماند
صد هزارم که بخوانم همه‌اش بیگار است
بار آخر که تو بودی دل من تنها بود
لحظۀ رفتن من با تو بدان این بار است
ساقۀ گل شده‌ای آبی دریا گاهی 
آخرش مانده‌ام انگار ولی اجبار است 
چمن از بغض نگاهت وَ من از تنهایی
روبه‌رو پنجره و پشت سرم دیوار است

نقد:
به نظر می‌رسد که خانم برزنونی در ابتدای سرودن هستند و باید مطالعه بیشتری داشته باشند، به ویژه از شاعران بزرگ معاصر مانند شهریار، منزوی، قیصر امین‌پور و... این را به این دلیل بیان کردم که اگرچه ایشان درک درستی از زبان ادبی معاصر دارند، در زبان ایشان گاه شلختگی‌هایی دیده می‌شود که در مرحلة گذار هر شاعری دیده می‌شود و باید باشد، چیزهایی مانند کلمة «بیگار» و ترکیباتی مانند «صد هزارم که بخوانم» و هم‌چنین «واو مفتوح» در میان بیت.
البتّه منکر خوبی‌های شعر ایشان نیستم و آن، زبان ساده و درک درست ایشان از شعر است که در این شعر دیده می‌شود. علاوه بر این، از این شعر برمی‌آید که شاعر در پی معناست و این معناست که رشتة شعر را در دست گرفته است و این سو و آن سو می‌برد و از لفّاظی‌های مدرن و صناعت‌زدگی‌های لایتچسبکِ(!) بسیاری از شاعران جوان در آن مشاهده نمی‌شود. استفاده از صنایع بدیعی، یکی از شگردهای شاعری است که شاعر می‌تواند در تولید شعر خود از آن بهره ببرد، آن هم در صورتی که در استفاده از آن‌ها جانب اعتدال را رعایت کند. مرحلة بالاتر، بیان هنرمندانه است که در این شعر مشاهده می‌شود. همین که شاعر حرف خودش را می‌زند و به لکنت نمی‌افتد، نشان می‌دهد که شعر در دست شاعر است، نه شاعر در دست صنایع. یکی دیگر از چیزهایی که شاعران باید توجّه داشته باشند عباراتی است که در نگاه اوّل بسیار زیبا دیده می‌شوند و الحق زیبا هستند ولی در جواب سوال «که چه؟» و «یعنی چه؟» نمی‌شود برای آن‌ها پاسخی یافت. به عنوان مثال بیت «روبه‌رو پنجره و پشت 
سرم دیوار است/ حرف پشت من و دنیای دلم بسیار است» جز از «دنیای دلم» که تعبیری انتزاعی است، همة خوبی‌ها را دارد ولی تصویر بیت، یکدست نیست. اینکه روبه‌رو پنجره باشد و پشت سر دیوار، هیچ ربطی به اینکه حرف پشت سر آدم باشد یا نه، ندارد و نتیجه‌گیری درستی نیست. به‌علاوه، خود تصویر روبه‌روی پنجره و پشت سر دیوار بودن نیز هیچ لطف شاعرانه‌ای ندارد یا حدّاقل در این شعر ندارد. برای ایشان آرزوی موفّقیت دارم.