برخیز تا دوباره بسازی قیامتی
با زخم خود بساز کمی، چند ساعتی
کعبه شکافت تا بشود ابتدای تو 
فرقت شکافت تا برسی به نهایتی
فرقت شکافت؟ نه، نه، که فرقت شکفته شد
تا گل کند رسالت سرخ امامتی
پس این دو از تبار همند و موظّفند
تا متّصل کنند علی را به غایتی 
با خون وضو گرفتی و اکنون فراهم است
قد قامت الصّلات و نماز شهادتی

 نقد:
«فرقت شکافت؟ نه، نه، که فرقت شکفته شد/ تا گل کند رسالت سرخ امامتی»؛ احسنت! باید سعی شود که در یک غزل همۀ ابیات هم‌ترازوی این بیت باشد.
با خون وضو گرفتی و اکنون فراهم است/ قد قامت الصّلات و نماز شهادتی؛ این بیت هم خوب است و اگر به جای «نماز» کلمۀ دیگری بود عالی می‌شد. چرا که با «صلات»، دیگر رمقی برای تأثیرگذاری «نماز» باقی نمی‌ماند یا کاش حداقل اینگونه بود: «قد قامت الصّلاتِ نماز شهادتی».
در کل غزلی است یکدست با ابیاتی تمام بر مدار. این حسن است امّا نه حسن کافی. 
علیکم به غزل‌های حافظ و سعدی، مطالعه و حفظ و زمزمه کردن تا طبع خدادادی شما کرشمه‌های کار ایشان را دریابد و با اجتهاد و نوگرایی به کار بندد. ان‌شاءالله که ساقی کوثر طبع چون آب و غزل‌های روان روزی شما کناد.