1
روزها را می‌شمرد 
یک به یک هر روز پدر 
تا که موعدش رسید
گفت غم‌ها شد به در

محرم حق می‌شوم
می‌روم من تا منا
چون فرشته می‌شوم
توی مروه در صفا

گفت در صحرای حق
کاش جان قربان کنیم
گفت و شد حجش قبول
بغض را پنهان کنیم

2
مدرسه‌ها باز شد
خط‌کش و کیف و کتاب
دارم از سال‌های پیش
دفتر مشق و حساب

بی‌خیال زرق و برق
می‌روم به مدرسه
می‌شوم من غرق غرق
در حساب و هندسه

با مداد سال پیش
می‌کشم در دفترم
خنده‌های صورتی
خنده‌های مادرم

نقد:
شعر کودک، شعر مظلومی است و این به مفهوم پایین بودن کمیّت این گونة شعری نیست. منظور از مظلومیت شعر کودک، کم بودن تعداد شاعرانی است که کودک را موجودی فهیم و با ادراک محیطی بالا می‌دانند. از این منظر، باید در وهلة اول قدردان خانم آقامیرزایی بود که قریحة شاعری خود را به سرایش برای کودکان اختصاص داده است.
شاعر باید نسبت به موضوع وزن در شعر کودک، اهتمامی ویژه داشته باشد، یعنی نخست اینکه وزن را نشکند و دیگر اینکه حتّی در مراحل متعالی‌تر از اختیارات وزنی و قافیه‌ای نیز تا آنجا که امکان دارد بپرهیزد؛ چون گوش کودک به لحاظ موسیقایی، هنوز آن‌چنان پخته نیست که برخی ظرافت‌های خاص را دریابد. به طور کلّی وزن‌ها باید برای کودک جذّاب باشد تا او را با خود همراه کند و در ضمن این همراهی بتوان محتوای مناسب با سنّ کودک را به او منتقل کرد. چند اشکال وزنی در شعر خانم آقامیرزایی دیده می‌شود که البتّه به سهولت قابل رفع است.
نکتة دیگری که خصوصاً در شعر نخست قابل تذکّر است مسئلة منطق شعری است. ببینید لزومی ندارد گزاره‌های شعری منطقی به مفهوم دو-دو تا چهارتایی باشند امّا باید ابیات و مصراع‌ها از یک نوع منطق شاعرانه برخورد باشند. یعنی شاعر باید چنان توانمند باشد که بگوید: «شب، روز است» و با دلیلی که می‌تراشد این امر را برای مخاطب شعر باورپذیر کند. این مسئله در شعر کودک بیشتر جلوه می‌کند و باید با آن، دقیق و موشکافانه برخورد کرد.
نکتة پایانی توجّه دادن خانم آقامیرزایی به این نکته است که شاعری که در یک قالب یا یک ژانر خاص می‌سراید، هیچ‌‎گاه در مطالعه در سایر حوزه‌ها و قوالب بی‌نیاز نخواهد شد و مطالعة مستمر شاعران کلاسیک و بزرگان معاصر و دقّت در باریک‌بینی‌های آن‌ها می‌تواند به شعر کودک ایشان، کمک شایانی نماید.