معصومه اسکندری متولد اول دیماه 1359 و از اهالی شهرستان کاشمر واقع در استان خراسان رضوی است. او تحصیلات خود را در رشته ی علوم اجتماعی در مقطع کارشناسی به پایان رسانده است. وی تجربه ی زیادی در حوزه شعر دارد و در حال حاضر، در زمینه شعر هیئت و نوحه فعالیت چشمگیری دارد و بسیاری از سروده هایش توسط مداحان مطرح اجرا شده است.

در ادامه پای صحبت های او مینشینیم:

 

ضمن عرض سلام، بگویید چگونه پا به عرصه ادبیات گذاشتید؟ 

از وقتی که یادم هست به شعر علاقه داشتم حتی قبل از مدرسه هر جا شعری میشنیدم حفظ میکردم و مرتب با خودم تکرار میکردم وقتی هم که به مدرسه رفتم اشعار کتاب فارسی را قبل از اینکه معلم درس بدهد حفظ میکردم تا اینکه کم کم خودم هم گهگاه یک چیزهایی نوشتم.  از سال پنجم ابتدایی شروع کردم به قصه نویسی و بعد هم وارد فضای شعر شدم. 

 

يعني از همان دوران وارد فضاي حرفه اي شعر شديد؟

حرفه ای که نه. بیشتر برای دل خودم مینوشتم و خیلی برایم جدی نبود

 

از كي سرايش شعر براي خودتان جدي شد و وارد دنياي حرفه اي شعر شديد؟

از سال ۹۰ وارد انجمن های شعر شدم ولی باز هم مستمر نبود و تقریبا حدود دو سه سال پیش وارد انجمن تاک شهرستان کاشمر شدم و از طریق این مؤسسه، شروع به همکاری با مداحان شهرستان که یکی از فعالیتهای این انجمن است کردم و به صورت جدی تر به شعر پرداختم. و با عضویت در شهرستان ادب بیشتر  وارد این عرصه شدم.

البته فکر میکنم هنوز هم به شکل واقعی وارد دنیای حرفه ای شعر نشدم و امیدوارم که ان شاالله با بهرمندی از برنامه های این دوره آموزشی اتفاقات خوبی بیفتد.

 

برخورد خانواده تان نسبت به شاعري شما چه بود؟

خانواده همیشه مرا تشویق میکردند به خصوص برادر کوچکترم که همراه، حامی و اولین شنونده اشعار جدیدم است و حتی شعرهایم را  نقد هم میکند.

 

از فضاي ادبي شهرتان كاشمر براي ما بگوييد

ظرفیت ادبی کاشمر واقعا بالاست هم از نظر اساتیدی همچون استاد علی اصغر داوری ترشیزی  و شاعران  مطرح و موفقی که خیلی از آنها عضو دوره های مختلف آفتابگردانها هستند و هم انجمنهای ادبی به خصوص انجمن تقریبا نوپای تاک ،شاعران خوبی به خصوص در بین دانش آموزان وجود دارند که توسط اعضا انجمن تاک استعداد یابی و جذب می شوند و علاوه بر جلسات شعر خوانی و نقد شعر مطالب آموزشی هم ارایه شده است شاعران ما طی چهار سال پیاپی در ماه مبارک رمضان به دیدار رهبری مشرف شدند و این برای یک شهرستان کوچک افتخار بزرگی محسوب میشود.

شب شعر های بزرگی در قالب شور شیدایی داشتیم. هزار تیر هجا هم  اخیرا  برگزار شد و  جمعی از اساتید و اعضا تکمیلی آفتابگردانها نیز به عنوان مهمان دعوت شدند.و خدا را شکر مورد استقبال هم قرار گرفت.

 

از، شما، اشعار آييني بسيار خوبي شنيده ايم برخي را با صداي خودتان و برخي ديگر را با صداي مداحاني از جمله اقاي مطيعي. به نظرتان شعر آييني بايد چه خصوصياتي، داشته باشد؟

ممنونم نظر لطف شماست. به نظر من شعر آیینی و مخصوصا شعر اهل بیت علیهم السلام علاوه بر تمام ویژگیها و زیباییهایی که یک شعر از نظر فصاحت و بلاغت و اندیشه و خیال،خلاقیت  و... باید داشته باشد با توجه به رسالت سنگینی که دارد باید برخاسته از عشق و معرفت عمیق نسبت به اهل بیت علیهم السلام و برخاسته از دانش و بینش و ذوق الهی و عرفانی شاعر باشد تا بتواند پیام خود را به روشنی و زیبایی منتقل و در دلها نفوذ کند و به قول معروف از دل بر آید و بر دل بنشیند مثل بسیاری از اشعاری که در طول زمان ماندگار شده اند و هنوز هم در همه مجالس اهل بیت خوانده میشوند و ورد زبانها شده اند.علاوه بر این شاعر آیینی باید سعی کند زوایای مختلف زندگی ائمه اطهار علیهم السلام که ناشناخته مانده اند و البته مورد نیاز جامعه و زندگی امروز ما هستند؛ را بشناسد و با هنرمندی هر چه تمام تر بیان نماید.

 

شخص شما چطور براي اهل بيت شعر ميگويد؟ درواقع به نظر شما مراحل سرايش شعر براي اهل بيت چيست؟

من اعتقاد دارم که هر شعری برای اهل بیت گفته میشود نظر و عنایت خود حضرات است که شامل حال شاعر میشود و بشارتیست که باید آن را قدر بداند یعنی ابتدا تحول و انقلابی در درون خود شاعر اتفاق میفتد که همان جوشش است و بعد از آن بنا به ظرفیت ادبی و معرفتی شاعر اثر خلق میشود.

بنده بضاعت ادبی چندانی ندارم و اگر نام مبارک ائمه اطهار علیم السلام را آورده ام فقط عنایت خودشان بوده است و همیشه حسرت این را دارم که ای کاش میتوانستم بهتر و شاعرانه تر برای اهل بیت علیهم السلام بنویسم شاعران کم سن و سال و حتی دانش آموزی هستند که اشعار آیینی بسیار زیبا و قوی دارند که انسان به آنها غبطه می خورد.

 

فضاي فعلي شعر هيئت در كشور را چطور ميبينيد؟

به نظر من تا جایی که اطلاع دارم نسبت به قبل خیلی بهتر شده است هم از نظر سبکها و هم محتوای اشعار،مسائل و دردهای دنیای اسلام و ملتهای مظلوم و تقویت روحیه جهاد و تسلیم نشدن در برابر ظلم در بسیاری از اشعار و سبکها شنیده می شود اگر چه هنوز هم گاهی سبکهایی استفاده میشود که در شان مجالس عزای امام حسین (ع) نیست.

 

هدف شما از شاعرانگي چيست و چه افقي را در شعر براي خود ترسيم كرده ايد؟

همین که به من اجازه داده شده که نام اهل بیت علیهم السلام را بر قلم جاری کنم میتوانم امیدوار باشم که شاید من هم در جمع خادمان ایشان پذیرفته شوم و غباری از قدم شاعران ال الله باشم و از خدا میخواهم تا آخرین لحظه این نگاه را از من دریغ نکنند و آرزویم عشق ،بصیرت ،ثبات قدم و حسن عاقبت در این راه است.

به قول شاعر：

 

"از غلامان شما هم میشود دنیا گرفت

من نیازت دارم آقا روز محشر بیشتر"

 

كدام يك از اشعار آييني شما بيشتر از ساير اشعارتان،  براي شما حال خوش به ارمغان آورده و با بركت بوده؟

من همه اشعارم را دوست دارم و در لحظات دلتنگی معمولا با خودم زمزمه میکنم _حتی آنهایی را که از نظر ادبی  ضعیف هستند_ مخصوصا زمانی که به نجف و کربلا مشرف شدم و در حرم اشعارم را خواندم بسیار لذت بردم و این کار به من آرامش داد.

 

درپایان غزلی می‌خوانیم از خانم معصومه اسکندری:

تقدیم به غربت امام سجاد (ع)

 

دیگر نه رمق مانده برایت نه توانی

تا اینکه خودت را به یتیمان برسانی

 

می گفت نگاه ترت آهسته  به آتش

این دخترکان را به بیابان نکشانی!

 

می خواست خدا در تب این قصه بسوزی

می خواست که از بین علی ها تو بمانی

 

پروانه تر از پیش ببین عمه خود را

در حفظ تو از پا ننشسته ست زمانی

 

برخیز که در سیطره این غل و زنجیر

باید که  به دوشت بکشی بار گرانی

 

در ظلمت شب راوی خورشید تو هستی 

شد خیره  به سجاده ی تو چشم جهانی

 

تنها تو بگو از گل پر پر شده برخاک 

جز دوست ندارد کسی از دوست نشانی