در دومین روز از اردوی زنجان بانوان شاعر عضو دورۀ آفتابگردان‌ها میزگردی درمورد شعر آیینی با حضور حاج سعید حدادیان و میلاد عرفان‌پور  با شاعران دوره پنجم برگزار شد.
در این میزگرد ادبی به موضوعاتی چون چیستی شعر آیینی، چگونگی سرایش شعر آیینی و اوزان بارز شعر آیینی پرداخته شد.

حدادیان سخن خود را اینگونه آغاز کرد: منزلت واژه را معنای تحت اللفظی میگوییم. گاهی دو واژه کنار هم قرار می گیرند که هم پوشانی ندارند، ولی ترکیباتی مانند "شعر آیینی" یا "انقلاب اسلامی" ترکیباتی هستند که در ابتدا واژه ی اول باید به مقام خود برسد. در شعر آیینی ما ابتدا باید به شعر برسیم و مهر شعر بودن را خورده باشد. شعر آیینی از یک چهارچوب روایت می کند و در قاعده ی این چهارچوب مسئولیت دارد.

سراینده مجموعه شعر «همیشه باران» افزود: شعر مذهبی وقتی به تعالی می رسد که نتیجه ارتباط عالی با اهل بیت (ع) باشد. شاعران مذهبی حقیقی کسانی هستند که بین مردم و اهل بیت ارتباط برقرار می کنند.

البته آیین از نظر لفظی، لفظ مانعی نیست. شعر در فضای آیین بودایی هم شعر آیینی محسوب می شود.

در ادامه میلاد عرفان پور به این موضوع اشاره کرد که شاعران نباید به محتوای خاصی محدود شوند، چنانچه سعدی در موضوع عاشقانه، عطار در مناجات، و وعظ مولانا برجسته تر است با این وجود شاعران یاد شده در موضوع خاصی محدود نبودند.
سرایندۀ کتاب «ناخوانده» در شاعران معاصر نیز به مرحوم قیصر امین پور اشاره کرد که در زمینه های مختلف اجتماعی، عاشقانه و ... با موفقیت به سرایش پرداختند.

در بخش پایانی جلسه سعید حدادیان شاعر و مداح اهل بیت (ع) رمز دریافت معنویات و ارتباط برای سرودن شعر آیینی را استادگرایی و فضاسازی عناصر برجسته عنوان کرد و در آخر این جلسه معنوی را با تلاوت مناجاتی زیبا به پایان رساند.